Inhalatory (oraz nebulizatory)

Inhalatory przeznaczone są do leczenia schorzeń doraźnych lub przewlekłych

Leki wziewne podaje się podczas takich schorzeń jak:

• astma,
• mukowiscydoza z objawami płucnymi,
• zapalenie i rozstrzenie oskrzel,
• zapalenie nagłośni, krtani, tchawic,
• zapalenie oskrzelików,
• zespół nieruchomych rzęsek,
• nieżyt nosa i gardła,
• zapalenie zatok przynosowych,
• zapalenie nagłośni, krtani, tchawicy,
• nadciśnienie płucne,
• zapalenie płuc.

Inhalatory głównie kojarzą się z podstawowym wyposażeniem dla astmatyka i alergika, a sama inhalacja przywodzi na myśl obraz osoby z ręcznikiem na głowie, która wdycha nad wodą opary soli albo olejków eterycznych.  Jak to dziś wygląda? Czy często zmagasz się z katarem, ciągłą chrypką, zanikiem głosu przy zapaleniu krtani, męczącym kaszlem albo zapaleniem zatok? Pracujesz w szkole, jako nauczyciel i wypowiadasz się kilka godzin dziennie wśród kurzu z kredy, obsługujesz klientów, którzy załatwiają swoje sprawy niezależnie od swojego stanu zdrowia, albo niezależnie od pory roku wchodzisz w środkach publicznego transportu jak do przysłowiowego piekarnika? A może pracujesz w biurze, w którym non stop działa klimatyzacja. Te sytuacje mogą brzmieć znajomo. Tabletki i syropy są kosztowne i (jeśli) pomagają doraźnie. Kolejny przykład: jak małemu dziecku, czy leżącej osobie starszej podać lek, skoro kolejna próba kończy się fiaskiem, bo nawet połowa dawki nie zostaje przyjęta.  W takich sytuacjach lekarz zaleca leki wziewne – to często znacznie poprawia sytuację.

Wraz z rozwojem techniki i medycyny, metoda leczenia chorób układu oddechowego z pomocą inhalacji uległa znacznej modyfikacji. Zawdzięczamy to pojawieniu się różnego rodzaju inhalatorów i nebulizatorów.

Podstawową funkcją inhalatora jest generowanie aerozolu, czyli gazu zawierającego miliony zawieszonych w powietrzu cząstek leku o mikroskopijnych rozmiarach.  Zadanie inhalowanego polega jedynie na tym, aby spokojnie wdychać go przez ustnik lub maskę. Zabieg ten trwa od kilku do kilkunastu minut. Pacjent wdychając aerozol, mającego postać widocznej gołym okiem chłodnej mgiełki, wprowadza lek bezpośrednio do podrażnionego miejsca, w którym toczy się proces chorobowy, co skutkuje szybszym i skuteczniejszym wyleczeniem.

Domiejscowe działanie pozwala na zastosowanie mniejszej dawki specyfiku, nie powodując przy tym skutków ubocznych dla całego organizmu.

Skuteczne leczenie wymaga, by lek dotarł do określonego miejsca. Tu należy zastosować odpowiedni model inhalatora, aby uzyskać zalecane rozdrobnienie zawieszonych we wdychanym gazie cząstek z lekiem. Przy dużej średnicy cząstek osiądą one w górnej części układu oddechowego tj. nosie i gardle, a dopiero mniejsze dotrą do dolnego odcinka. Schematyczne przeznaczenie cząsteczek dzieli się na:

• cząsteczki o średnicy 5 - 8 mikrometrów – tchawica i duże oskrzelach,
• cząsteczki o średnicy 2 - 5 mikrometrów – oskrzela i oskrzeliki,
• cząsteczki o średnicy 0, 5 - 3 mikrometrów – pęcherzyki płucne.

O wariancie modelu inhalatora mówią dwa parametry

Pierwszy MMAD, który oznacza, że co najmniej połowa cząstek w aerozolu ma konkretną średnicą wyrażaną w nanometrach - dobre nebulizatory mają tę wartość poniżej 5μm. Najlepsze rzędu 2-3μm, choć, jak pisaliśmy, wielkość cząstek  powinna być dostosowana do miejsca inhalacji.

drugi FPF% określa procentową zawartością cząsteczek, których wielkość jest mniejsza niż 5 mikometrów. Najlepiej, aby FPF% wynosiło więcej niż 70%.

Szczególnie polecamy inhalatory tłokowe do pracy ciągłej - Rossmax NE 100

Przed zakupem sprzętu należy poznać typy i jego cechy, aby wybrać ten odpowiedni dla docelowej osoby. Wydajność nie jest już tożsama z wielkością urządzenia, jak to miało miejsce ponad 20 lat temu. Inhalatory są małe, poręczne, a przystępne ceny pozwalają na zakup urządzenia na potrzeby domowe (często nebulizator kosztuje mniej niż leki, a może być stosowany latami dla dzieci i dorosłych).

Dawkowanie leku przy użyciu nebulizatora jest bezbolesne, a łatwość obsługi urządzenia pozwala na samodzielną obsługę nawet przez osoby starsze w warunkach domowych.

Warto podkreślić, że inhalacja jest mniej traumatyczna dla dzieci – pomimo nieprzyjemnego smaku niektórych leków nie wywołuje już praktycznie negatywnych doświadczeń. Podkreślamy, że hasał nebulizatorów jest obecnie nieduży w atestowanych urządzeniach i mieści się w znośnych granicach.

Po wykonaniu inhalacji pacjent powinien przepłukać usta i gardło wodą, a dzieciom należy podać wodę do picia, co zapobiegnie negatywnym skutkom odkładania się leków w górnych drogach oddechowych. Po inhalacji również zalecane jest umycie zębów i twarzy. Niektóre leki mogą osłabiać szkliwo, albo podrażniać skórę.

Rodzaje nebulizatorów

W zależności od siły odpowiadającej za powstanie i rozpylanie aerozolu nebulizatory dzieli się na pneumatyczne oraz ultradźwiękowe.  Najczęściej stosowane w warunkach domowych, określane mianem uniwersalnych, są nebulizatory pneumatyczne wytwarzające aerozol pod wpływem sprężonego powietrza oraz o wiele cichsze, ale i tym samym droższe ultradźwiękowe urządzania, w których aerozol powstaje dzięki fali akustycznej, której źródłem jest głowica ultradźwiękowa.

Nebulizatory pneumatyczne mogą być używane do aplikacji leków wziewnych przeciwzapalnych, wykrztuśnych, sterydów, czy antybiotyków, jak również roztworu soli fizjologicznej i olejków.  Urządzanie jest głośne, co może utrudniać podawanie leków małym dzieciom, dla których hałas będzie potęgował stres. Dodatkowo próby założenia maski inhalacyjnej lub ustnika mogą spowodować płacz, a nawet histerię.  Z myślą o skuteczności i poprawie, jakości przeprowadzania terapii u mały dzieci, na rynku pojawiają się kolorowe inhalatory w kształcie zwierzątek. Te modele mają zwykle dłuższe przewody również w wielu kolorach.  Dla malutkich dzieci dostępne są smoczki do inhalacji ze specjalnym otworem nad smoczkiem, który ukierunkowuje aerozol do nosa i zmniejsza utratę leku. Jeżeli i takie rozwiązania nie przynoszą efektów, można spróbować wykorzystać inhalatory z namiotami inhalacyjnymi. Te gwarantują podawanie leków bez użycia maseczki. Dziecko może bawić się, leżeć, a nawet spać, dzięki czemu zabieg inhalacji jest zupełnie bezstresowy a zarazem skuteczny.

Nebulizatory ultradźwiękowe mają jedną zasadniczą wadę – ograniczony zakres stosowanych substancji. Okazuje się, że działanie ultradźwięków ma destrukcyjny wpływ na niektóre cząsteczki leków, przez co tego typu nebulizator nie nadaje się do podawania m.in. antybiotyków. Dodatkowo nebulizator ultradźwiękowy nie może być używany u dzieci poniżej pierwszego roku życia.

Podsumowując zakup inhalatora do celów domowych

Przy wyborze inhalatora należy wziąć pod uwagę, czy będzie on używany przez jedną osobę, czy może większa grupę. Planując długotrwałe leczenie lepiej jest kupić inhalator uniwersalny z różnymi maskami. Jeśli użytkowników nebulizatora będzie kilku i są one w różnym wieku to urządzenie powinno posiadać regulację tempa rozpylania, które w przypadku dzieci powinno być wolniejsze niż dla dorosłych. Inhalator powinien posiadać co najmniej dwie maseczki w rożnych rozmiarach – dla dziecka i dla dorosłego, ustnik oraz specjalną końcówkę do nosa. Do niektórych urządzeń dodawane są torby do przechowywania go w podróży. Ceny takich zestawów są bardzo różne, bo uzależnione od typu i przeznaczenia inhalatora, niemniej jednak, jeśli inhalator będzie używany często (a nawet codziennie) warto kupić droższy sprzęt, który posłuży przez długie lata i ma odpowiednio długą gwarancję.

Do zastosowania profesjonalnego polecamy zakup inhalatorów tłokowych lub modeli do pracy ciągłej. Ważny jest również dostęp do dodatkowych akcesoriów - maseczek lub ustników

Inhalatory tłokowe do pracy ciągłej znajdziesz tutaj

Czytaj więcej (rozwiń) ▼