Nim przejdziemy do opisu właściwości igieł, poinformujemy, że wszystkie nasze nici chirurgiczne sprzedajemy z wtopionymi igłami (zwanymi też atraumatycznymi). Doświadczeni chirurdzy pewnie się zgodzą, że zwiększa to komfort pracy i skraca jej czas. Dodatkowo igła wtopiona w nić jest mniej urazowa, mając mniejszą średnicę.
Igły chirurgiczne – najważniejsze właściwości i rodzaje igieł
Igły wykonuje się z różnych materiałów. Najczęściej jest to stal węglowa i jej nierdzewne odmiany.
W procesie produkcji igły ważna jest obróbka materiału – pozwala utrzymać twardość oraz nadać igle odpowiedniej elastyczności. Pamiętajmy, że igły ulegają różnego rodzaju obciążeniom, dlatego wspomniane cechy są ważne przy zabiegach.
Kolejnym istotnym parametrem igły chirurgicznej jest wytrzymałość połączenia z nicią.
W większości nie musimy się tym martwić, bo określa to norma USP.
Po zakończonym szyciu igłę odrywa lub odcina się od szwu. Mniej doświadczone osoby mogą jednak mieć problem z nieintencjonalnym zrywaniem się nici.
Zakrzywienie igieł chirurgicznych
Na temat zastosowania igieł o różnym zakrzywieniu można stworzyć całe forum.
W tym artykule postanowiliśmy jedynie opisać ten problem pobieżnie.
Zakrzywienie igły to podstawowy parametr, na który zwracamy uwagę przy zakupie.
Dla przykładu, proste igły najczęściej stosuje się do szycia skóry.
Kształt igieł wedle ich przeznaczenia
Oprócz zakrzywienia istotny jest kształt powierzchni tnącej. Zróżnicowanie kształtu ma znaczenie przy penetracji różnych tkanek. Ważne jest, żeby chirurg miał pełną kontrolę nad procesem szycia, dlatego igły dobiera się do zabiegu wedle ich możliwości penetracji i rozstawienia powierzchni tnących.
Poniżej obrazek z typami igieł i ich przekrojem:
- Igły stożkowe
Używa się ich do tkanek nie stawiających znacznego oporu – trzewia, tkanka podskórna, naczynia
- Igły szpatułkowate
Mają spłaszczony przekrój i poziome ostrza tnące. Czubek igły jest lekko szerszy od trzonu, dzięki czemu po wkłuciu są łatwo przeciągane przez tkankę. Płaski przekrój igły szpatułkowatej zmniejsza ryzyko przekłucia jej do otaczających struktur. Stosuje się je do zabiegów kardiochirurgicznych w strukturach zbliznowaciałych, albo zmienionych miażdżycowo.
- Igły tnące, konwencjonalne lub odwrotne
Mają dwie krawędzie tnące w płaszczyźnie poziomej i jedną krawędź w płaszczyźnie pionowej. Wybrać można igłę tnącą normalnie lub odwrotnie. Te drugie są zazwyczaj bardziej wytrzymałe.
Obu typów używa się do szycia tkanek twardych – skóry ścięgien i powięzi.
- Igły tępe
Tępe igły mają zaokrąglony czubek. Używa się ich do szycia narzędzi miąższowych, gdy nie ma potrzeby silnego przebijania lub przecinania. Tępy koniec ułatwia również zakładanie szwu pod kontrolą palca, bo minimalizuje ryzyko zakłucia.
Zasady szycia tkanek
Oprócz reguł najważniejszych w opatrywaniu ran, takich jak hemostaza, aseptyka i delikatność preparowania tkanek, należy uważać na sposób dobierania szwów do rany. Zszyte tkanki powinny być utrzymywane blisko siebie. Należy unikać ich miażdżenia (gdy będą zbyt mocno na siebie napierać).
Powikłania gojenia się ran zaszytymi nićmi chirurgicznymi
W pracy może zdarzyć się sytuacja rozchodzenia się brzegów ran na boki. Jedną z przyczyn jest zbyt niska wytrzymałość szwów do utrzymania krańców rany w zespoleniu, zanim blizna nabierze wytrzymałości.
Mniej spotykanym problemem będzie dobranie szwów i tworzenie węzłów o zbyt niskiej wytrzymałości. Zdarzają się też sytuacje przecięcia tkanek przez nici – najczęściej podczas stosowania nici polifilamentowych.
W przypadku nici wchłanialnych trzeba być świadomym ryzyka rozejścia się krańców rany – czasem nawet dobrze już zagojonej od wewnątrz. Problem ten może zachodzić, kiedy podczas leczenia dojdzie do nieprzewidzianych okoliczności, na przykład zakażenia lub osłabienia organizmu, co zmniejsza zdolność do regeneracji.
Do omawianego wcześniej przecięcia tkanek dochodzi sporadycznie i zawsze w przypadkach, w których nie powinno do tego dojść. Przychodzą tu na myśl prawa Murphy’ego – "gdy coś może się nie udać, to na pewno się nie uda". Od przykrych konsekwencji uchroni nas jedynie pieczołowite działanie zapobiegawcze.
Pod uwagę należy brać podstawowy argument reakcji ciała na szew. Wokół wszytej w skórę nici może powstać stan zapalny, który przesuwa szew lub uelastycznia skórę.
Niebezpieczne zakażenia rany
Podstawową procedurą jest odpowiednie oczyszczenie operowanych tkanek.
To najczęściej zdarzające się powikłanie, może również mieć swoją genezę w zanieczyszczeniu pola operacyjnego.
Dbałość o nienaruszanie tkanek i odpowiedni dobór nici chirurgicznych znacznie zmniejszają ryzyko zakażeń rany. Wedle badań, do których dotarliśmy, znaczna część zakażeń towarzyszy szwom niewchłanialnym.
Objawem zakażeń może być przedłużające się ropienie w ranach potencjalnie skażonych. W konsekwencji powstaje ziarniniak. Niekiedy jego przyczyną jest drażnienie tkanki przez fizyczne lub chemiczne właściwości nici. Ziarniak jest niebezpieczny, jeżeli w jego obrębie powstaje stan zapalny. Może to skutkować powstawaniem zatok w bliźnie. Zatoki usuwane są najczęściej wraz z usunięciem szwu lub jego wydaleniem. Bez szwu rana goi się znacznie szybciej.
| f | Polub nas na facebooku i bądź na bieżąco | Wymieniaj punkty na nagrody |
Uzupełnieniem do artykułu jest tekst o niciach chirurgicznych.